Ko provede u Turskoj duže od letnjeg odmora vrlo brzo postane svestan ludila kemilističkih lujki. Pri tom ne mislim na fizičke manifestacije kulta ličnosti poput činjenice da vas Mustafa Kemal gleda sa svake novčanice (zapravo sada je mila majka naspram vremena od pre 2009. jer tek od te 2009. se na B strani pojavljuju i druge istorijske ličnosti) ili na to da su njegove statue, biste i/ili parole na svakom drugom ćošku, što i najapolitičniji turista mora primetiti.